(آزمانک)
اے دو تابوت انت کہ چار راہ ءِ سر ءَ کماشے ءِ دیم ءَ ایر انت ءُ مردمانی پِر رِچ ءُ کاہ انت. ہرکس بیا ءُ ندارہ بہ کن ءُ پد ءَ پُشت ءَ مان بہ دئے ءُ برو۔۔۔ کماش ءِ دیم چو قرنی ڈکال جت ءَ حُشک ءُ گیمرتگ، کماش چو بلوچستان ءَ انت کہ گنجانی واجہ انت بلے انگہ بزّگ ءُ وار انت ءُ آئی ءِ گنج ءُ مڈی پُلگ ءُ چُک کُشگ بوئگ ءَ انت۔
اصل ءَ کماش کراچی ءَ رؤکیں ٹرکے ءِ ودار ءَ نشتگ کہ آئی ءَ دست بہ دنت ءُ اے تابوتاں داں کراچی ءَ بہ بارت ءُ سر بہ کنت کہ پریشاں اد ءَ جاگہ نیست انت۔
“او واجکو! ایشاں کمو دیم ءَ بر گوں کہ اد ءَ زمین نیست، اے زمین تنگ اتکگ، من ایشاں دگہ جاگہے برگ ءُ کل کنگ لوٹاں، اد ءَ کُچگ راشگ ءُ رستر الگاشگ ءَ انت. اے مرماں تُرسیت، اد ءَ کس نئیت، اے گُنگانی بازار انت.“ کماش سر سُٹکی نشتگ، دوئیں دستانی مُک ئِے کونڈانی سر ءَ انت، لنکک ئِے یکے دومی ءِ شم ءَ مان جتگ انت ءُ پریات ءَ انت بلے گوش داروک ءِ گوشاں پُکی مان انت۔ انچو سما بیت کہ سجّہیں دنیا ءِ گوشان پُکی مان چِنگ بوتگ ءُ دنیا گوٛشگ بوتگ کہ حاموش؛ زُگ نہ کن ئے کہ مُرتگ ئے۔
سُہب ءَ بگر داں بیگاہ ءَ کماش کس ءَ کِمار نہ کت؛ گرم ءِ ٹاک ءَ اوں آ بے ساہگ ءَ چار راہ ءَ نشتگ ءُ ودار ءَ ات کہ بلکن رہگوٛزی ئے کیت ءُ اے تابوتاں جاگہے سر کنت، آئی ءِ ہید چہ سر ءَ ایر کپان ءُ داں پاد ءِ پُونزاں سر بوہان اِت انت۔
نوں روچ ءَ وتی پاد ماں شپ ءِ اپس ءِ سر ءَ لیٹینتگ ءُ تہاری ءِ راہ ءَ روان انت، شپ سیاہ ءُ بیمناک انت، کس نیست، گوات ءَ اوں زہر کتگ؛ چادر ئِے پِر داتگ ءُ دُور اوشتاتگ، گوش پہ پلاسٹکی شپیرگے ءَ واستی انت۔ گندئے ہمے دمان ءَ پِشّوئے میاؤں کنان ءَ بئیت ءُ ابیتکی ءِ دروازگ ءَ سنگے بہ جنت ءُ بہ پرٛوشیت تہ مردم کموکے ملمہ تر بیت۔ بلے پِشّی اوں گژن ءَ کُشتگ انت ءُ نوں دانگے پہ دوائی گوٛاہ نہ کنت۔ پرچاکہ واجہ وتی سرآمداں داشتگیں کچکاں دنت ءُ کچک ابید پہ وتی واجہ ءَ پہ دگہ کسّ ءَ نہ چانگ اَنت۔
بس ہمے دمان اِنت کہ یک اناگت ءَ روشنائی ئے چہ درنگیب ءَ کیت ءُ ہمے زانگ بیت کہ نوں کسمانک ہلاس بوتگ ءُ چار راہ ءِ پردہ بند بوتگ انت، کماش گوں پیتیاں اِد ءَ نہ اِنت۔ نوں حاموشی پُرٛشتگ ءُ گاڑیانی گُرّ ءُ گار اِنت۔
چہ تلو ءِ پُشت ءَ لہتیں ورنا سرٛاپ کنان ءَ کیت ءُ گوں وش گٹی ءَ راجی صوت ءِ وانگ ءَ بندات کنت کہ ما چُکیں بلوچانی۔۔۔۔۔۔
ءُ چد ءُ پد چار راہ یکبرے پد ءَ مچیانی امبازاں روت ءُ گوں وت ءَ ملمہ بیت۔