شپ کلاتے ڈران اِنت منی کوپگانی سر ءَ
کئے ءَ بے رضا ءَ من ءَ دور داتگ
ماں تُنی ئیں آسمان ءِ پرٛاہیں دیار ءَ
چو سِنگ ءَ کپاناں
چو موج ءَ پُرٛشاناں
چو گوٛات ءَ اڑاناں
زِرے مست ءُ گُمراہیں اتکگ
منی ہستی ءِ بندِن ءَ پُروشگءَ اِنت
من ءَ اچ من ءَ تُرسگ ءَ اِنت
نہ سبزگ
نہ سِنگے
نہ درٛچکے
نہ دارےحبر کنت
مُجاں ہلوتانی زُباں برف بندیت
توارانی ارواہ سفر کنت
من زیبائی ءِ یک ءُ تہنائی ءَ مارگ ءَ آں
ترا چارگ ءَ آں
تئی صورت نہ مہتاب ، نہ بچکند بامسار ءِ چہر اَنت
تو روشنا چو سْیاہیں شپ ءَ ئے
تو زیبا چو قہریں زِر ءَ ئے
تئی برٛاہداری ءِ بے کِناریں بَہشت ءِ نِوانءَ
گُشئے بُومے ءِ دیدگاں رُستگیں
وشیں وابانی لُنجیں جہان اِنت
تہاری ءِ دلکشیں بان اِنت