پنڈوک : غلام حسین ساعدی/ عابدعلیم

بلاہیں وڈّےءِ میان ءَ یک چاتے ات، کہ آئی ءِ چاریں نیمگ ڈنگراں گپتگ ات۔ ہمے ڈنگرانی کمّو آ دیما ڈولے ایر ات، ڈول گوں زنڈیں ساد ءَ پتاتگ ات، مسافر ژند ءُ پند، پاداں شپاد گوں دِرتکگیں پشک ءُ پتلون ءَ ہید ءَ سر بار اسٹیج ءِ سر ءَ کیت۔۔۔۔

سکّ تنّگ انت،للکّ ئےِ ڈنّ ءَ دراتکگ چات ءِ نزّیک ءَ رؤگ اِنت ءُ ڈنگرانی نیمگا پتّر ورگءَ انت،چاہ ءِ تہا سر کشّگ ءَ انت کہ بلاہیں ڈنگراں لگت بہ دنت بہ گوٛزیت بلئے گوٛست نہ کنت۔ ڈنگراں گیپت ءُ کشّان کنت،دُرٛاہیں لنکک ئےِ حون ءَ بار بنت،پدا چات ءِ گِرد گِرد ءَ پتّر وارت،چات ءَ چاریت پدا  ڈنگراں گرّان کنت چات ءِ سرا پتّر وارت،اوشتیت گرانیں فکرے ءَ پد مُچّیں ڈنگرانی نزّیکءَ نندیت، گوں ناکُن ءَ ڈنگرانی چیر ءَ کونڈگ ءَ لگّیت، ہمے مُچّیں ڈنگراں چست کنت ءُ اناگہ ءَ چات ءِ دپ پچ بیت،حالیگیں ڈول ءَ چست کنت چات ءِ تہا دؤر دنت ءُ چات سکّیں جہلیں چاتے۔مسافر ءَ دستانی میان ءَ ساد ءِ سر داشتگ،ہمے گرٛانیں ڈول ءَ بُرز ءَ کشّگءَ اِنت تہ چاریت زنڈیں مشکے گٹّیتگ۔گوں ابکّہی مشک ءَ چاریت۔ ڈن ءَ در ئےِ کنت ءُ اینگو آنگو ژامبلینیت ئےِ چہ آپ ءَ آوازے کیت، ہمے دمان ءَ مشک ءَ پدا چات ءِ توکا روان دنت۔مشک سک گوٛات گپتگ ءُ چات ءِ تہا کندگ ءِ توارے جکّسیت مسافر لرزگءَ لگّیت ، مشک ءَ را دؤر دیگ ءِ شرط ءَ پدا ڈنّ ءَ درکنت۔

ڈول ءَ چات ءِ تہا دور دنت ساد ءِ سرینیت ءُ برز ءَ ژپّیت ءُ یک کوٛہن ءُ قدیمیں کتابے ڈنّ ءَ درکیت،چست ئےِ کنت تاکانی لیٹینیت پہ واہگے عکسانی چارگءَ لگّیت،چات ءِ تہا گرٛیوگ ءِ آواز بندات بیت،ہمے کتاب چہ مسافر ءِ دستاں لگُشیت پدا چات ءِ تہا کپیت مسافر ودار کنت بلئے کتاب ڈنّ ءَ در نئیت۔

ڈول ءَ چات ءِ تہا دور دنت ساد ءَ سُرینیت، برزا کشّیت ئےِ، چاریت بُرّیتگیں پاد ءُ دستے ڈول ءِ تہا انت۔ مسافر تُرسگءَ لگّیت ءُ چہ تہا کندگ ءِ توارے چست بیت مسافر ڈول ءَ چات ءِ تہا دور دنت ءُ پدا ہمے بُرّیتگیں دست ءُ پاد ڈنّ ءَ کپ انت پدا یکبرے ڈول ءَ چات ءِ تہا دور دنت چاریت یک بلاہیں ہیرہے مُہرگ ءِ ڈول ءَ چہ ڈنّ ءَ ظاہر انت۔وش وشُک ءَ ہمے مُہرگ ءَ وتی لنککانی سرا ایر کنت چہ تہا گرٛیوگ ءِ توارے چست بیت۔مسافر فکرکنت ہمے مُہرگ ءِ لیب ءَ کہ ہمے مُہرگ پدا چات ءِ تہا کپیت پدا ڈنّ ءَ درنئیت۔ مسافر بلاہیں اوپارے ءَ پد فکرکنت، مُرتگیں مار، بُرّیتگیں دست ءُ پاد ، حالیگیں مشک دُرٛستاں برابر ایرکنت۔ چاریت ہمے بُرّیتگیں دست ءُ پاداں گوں وتی دست ءُ پاداں ہم قد کنت ءُ ڈول ءَ چات ءِ توکءَ دور دنت ساد ءَ سُرینیت ءُ بُرز ءَ کشّیت کہ بلاہیں انارے ڈنّ ءَ درکیت چہ چات ءَ گستا کپیت انار ءَ جنت لگتے،گہیتگیں بو ءِ پجّیگ ءَ گرٛیوگ ءِ توار پدا چست بیت۔ مسافر چہ ظاہر ءَ انار ءَ دور دنت ہمے دمان ءَ گرٛیوگ ءِ توار بند بیت۔ مسافر پریشان بیت ودارکنت، پریشانی ءَ چات ءَ چاریت،دست ءَ دیما بارت بلے انار نوں ڈنّ ءَ دؤر دیگ نہ بیت مسافر ڈول ءَ یک نیمگے ءَ ایرکنت ءُ دستاں سرا کنت۔ چات ءِ اے نیمگ ءُ آ نیمگا پتّر وران بیت آزمان ءَ چاریت بلئے ہم پدا کیت چات ءِ لمب ءَ نندیت گوں جہلانکیں فکرے ءَ مان اڑیت۔یک نیک راہیں ڈبُکّے نرم نرم ءَ چہ چات ءَ درکیت۔ہمے چات ءِ تہا چہ بازیں مردمانی گرٛیوگ ءِ توار مانشانیت گُڈا مسافر ءِ چمانی ارس گلگل بنت۔ چندیں سہت ءِ گوٛزگ ءَ پد گرٛیوگ ءِ توار تُرٛسناک تر بوّاں بیت۔ مسافر ڈبُکّ ءَ چات ءِ تہا دور دنت ودار کنت ءُ دومی رند ءَ پدا ڈنّ ءَ در نئیت،تہ دیراں فکرکنت ڈول ءَ چست کنت ءُ یکرندے پدا چات ءِ تہا دور دنت گوں ناکامیں دلے ڈنّ ءَ ژپّیت ئےِ چاریت ڈول ءَ وتاسے مان،وتاس ءِ زورگ ءِ شرط ءَ کندگ ءِ توار تالان بیت۔ وتاس ءَ چات ءِ تہا دور دنت ءُ دور دیگ ءِ شرط ءَ وتاس پدا ڈن ءَ درکیت۔مسافر وتاس ءَ دست ءَ کنت ءُ چات ءِ لمب ءَ نندیت ءُ برے وتاس ءَ، برے چات ءَ چاریت۔چہ للکّ ءَ وتاس ءِ آہن ءِ سارتی ءَ ماریت ءُ نل ءَ زوریت ءُ پہ بے حیالی ءَ وتی دپ ءَ کنت ءُ زد ءِ زور پر دنت تیر ءِ توار چو گرٛئند ءَ اسٹیج ءَ سر ءَ زوریت ءُ مسافر ءِ جون چات ءِ تہا کپیت ءُ چہ چات ءَ ترٛندیں ٹہکانی توارے چست بیت ءُ پداگرٛانیں حاموشی ئے۔